Anlamsızlık habis bir sözcüktür. En uç aşırılıklara bile hak tanıyan bir serzenişi adlandırır. Bu nedenle tehlikeli de bir sözcüktür. Sadece bir eksiklikliği ima etmez, aynı zamanda bir kısıtlamayı, asli bir şeyin çalındığını düşündürür, ki bu da bir suçlu aramayı tümüyle haklı kılar, eğer ortada bir suç varsa tabii.

Zorunsuzluk kültürü dünyaya yönelmesi muhtemel bir öfke kültürüdür ve bu kültürün aşırı ucu, dünyanın yıkımına çalışmaktır.

Henüz koca bir cephaneliğin, 'burjuvazi'yi korkutacak araçlarla dolu olduğu bir zamanda, çıplak gerçeğe katlanamadığını söyleyerek onu sarsmak ve utandırmak görece zararsız bir şeydi. Bu aygıtın yaratıcı zenginliği tükendikten sonra, onun yerini, soyutlamayı kuramın en yüksek tepelerine tırmandırarak, 'burjuvazi'yi her şeye ve herkese karşı suçlu ilan eden kapsamlı bir çaba aldı: Mahkemede, işaret parmağını müphem bir suçluluk ufkuna doğrultmayan tek bir savunma düşünülemezdi.

Tapınakların ihtişamı ve Tanrı tasvirlerinin sanatı, 'humus' tabakasından yukarıya besleyici bir gıda taşıyabilecek olan 'kökler' fikrine izin vermez. Bu gıda tam da binalar üzerine bina, tasvirler üzerine tasvir ederek çekildiği düşünülen sınırların dışında bırakılandır.

Caddelerde ve ekranlarda; gazetelerde ve kitaplarda; kürsülerde ve minberlerde -özellikle de minberlerde- tüm gayretleriyle beni kurtarmaya hazır ve sanki şimdiden harekete geçmiş görüyorum bu insanları. Benim kurtarılmaya ihtiyaç duyup duymadığımın, onlar için zerre kadar önem taşımadığını görüyorum. Bu, tarihte bir yenilik: Daha önce hiç bu kadar çok insan, başkaları uğruna, onlar istemeden harekete geçmemişti.